Daniëlle van Ameijde

Daniëlle van Ameijde gebruikt planten als sublimatie voor existentiële vragen. Focussend op de ongrijpbare scheidslijn tussen levend en dood. Ze wil de weerslag van haar projecten delen met een zo groot mogelijk publiek in de vorm van aansprekende thema’s en beelden. Geïnspireerd door de Metamorfosen van Ovidius legt Daniëlle van Ameijde de vergankelijkheid, of transitie, van bloemen vast. De schoonheid van een bloem in volle glorie doet niet onder voor haar staat van verwelking. Alles in de kosmos is voortdurend in beweging, niets blijft gelijk, maar ook niets vergaat volledig.