Realiteiten

De tentoonstelling ‘Realiteiten’ toont het werk van drie kunstenaars die hun beeld enten op de werkelijkheid maar deze tegelijkertijd op eigen wijze ondergraven.  Luuk Huiskes, winnaar van de Kunstliefde-prijs 2016 mocht als curator de tentoonstelling samenstellen en nodigde John Sikking en Paul Bogaers uit als mede-exposanten.

Huiskes ziet het werk van Sikking en Bogaers vergeleken met zijn eigen werk, als alternatieve vormen van beïnvloeding van de perceptie van de werkelijkheid. Luuk Huiskes bedient zich van de techniek van de fotografie maar vervreemdt het beeld ook weer van de letterlijke beschrijving van, meestal, een landschap. In het werk van Paul Bogaers wordt de fotografische werkelijkheid verregaand opgerekt, mede door de inzet van onverwachte combinaties van beelden en materialen. De schilderijen van John Sikking lijken dromen weer te geven maar een spannende relatie met de werkelijkheid blijft overeind.

Alsof ‘het net niet echt is’.

Luuk Huiskes
Het werk van Luuk Huiskes is gebaseerd op de techniek van fotografie maar het uiteindelijke beeld volgt meer uit de werkwijze van de schilder. Niet de werkelijkheid bepaalt het uiteindelijke beeld maar de interpretatie van de maker. Daarmee wordt bewust een ondergraving van die realiteit gepoogd te bereiken. Er ontstaat een landschap waarvan je voelt dat het zijn wereld is, een fictie, misschien zelfs een sprookje. Nog concreter gesteld, de geest van het landschap, het bos, komt daarmee naar voren, en draagt het beeld.

John Sikking
In zijn werk doet hij de schepping nog eens dunnetjes over; niet om haar naar de kroon te steken, maar meer provisorisch, op een houtje-touwtje manier. Hij stelt zich dan een schepper voor als timmerman, wever, naaier, knutselaar en improvisator.

Zonder een vooropgezet plan, maar gewapend met een paar simpele spelregels, laat hij het werk onder zijn handen ontstaan. In een stapeling van vlekken of aaneenschakeling van kleine driehoeken doemen zo de dieren, vegetaties, ruimtes op in al hun vertederende onvolkomenheden. Hoe zal de wereld er dan uitzien? Minder imposant en perfect misschien, maar vervuld van mededogen en gevoel voor detail.

Paul Bogaers
‘Extended photography’ is de term waarmee Paul Bogaers zijn meest recente werk aanduidt. Deze uitbreiding naar het ruimtelijke domein, dat van beelden en objecten, vormt een verrassende en toch vanzelfsprekende voortzetting van zijn vroegere werk. Bogaers heeft altijd al de grenzen van de fotografie proberen te verleggen; het meest bekend zijn diens fotocombinaties waarin hij zijn eigen opnamen combineert met boek- en tijdschriftillustraties, gevonden familiekiekjes en oude prentbriefkaarten. Met zijn oog voor onverwachte benaderingen, onaanzienlijke details en bizarre combinaties, nodigt Bogaers de kijker uit tot het leggen van nieuwe verbanden en het vinden van nieuwe betekenissen. Nu breidt hij dit ‘collage-principe’ nog verder uit met ruimtelijke objecten en materialen.