Het afleggen van tradities en (zelf opgelegde) dogma’s schept ruimte voor nieuwe wegen, patronen en inzichten. Door te breken met regels zoek ik de grenzen op van het materiaal, het idee en mijzelf als
kunstenaar. De enige manier om vrij te kunnen spelen met het werk is door verwachtingen en wensen los te laten en alle risico’s te accepteren die mijn handelingen met zich meebrengen, met alle vervormende, mogelijk destructieve gevolgen van dien. De fysieke handeling en het nietsontziend experiment staan centraal in mijn proces: het maken van een sculptuur als een vloeiende worstelwedstrijd vereist daarom naast fysieke kracht, vastberadenheid, improvisatie en anticipatie.
Aan het fysieke vormen van mijn sculpturen gaat echter een heel ander soort fase vooraf die juist in het teken staat van verdieping, concentratie en zorgvuldigheid. Mijn op de sculpturen geschilderde letters en tekens zijn een onderzoek naar de kern van schrift. Ik ben geboeid geraakt door de beperking van vormvariatie, systematiek, ritme en herhaling.
De samenkomst van verfijnd cultuurhistorisch onderzoek en het oer-lichamelijk optreden in mijn werk ontaardt niet in chaos, het resultaat is ook geen studieus object. De spanning die deze botsing van
tegengestelden veroorzaakt, raakt voor mij het wezen van het kunstenaarschap en het mens-zijn.
