In de schilderijen van Henk van den Bosch speelt de architectuur een grote rol. In zijn geconstrueerde gebouwen lopen binnen en buiten moeiteloos in elkaar over. Ogenschijnlijk helder gedefinieerde ruimtes blijken bij nadere beschouwing minder eenduidig in hun opbouw. De natuur dringt gebouwen binnen of wordt weerspiegeld op vlakken en in waterpartijen.
De kunstenaar maakt gebruik van verschillende perspectieven en speelt met illusionistische diepte. Hij bouwt zijn werken geraffineerd op, met slimme doorzichten, coulisse-achtige ruimtes in een combinatie van abstractie en figuratie. Hij laat de toeschouwer dwalen in ongelijksoortige ruimtes en sticht verwarring door lichtval en atmosfeer.
Henk van den Bosch schildert niet de werkelijkheid maar balanceert tussen realiteit en vervreemding. Hij roept in zijn werk een ideale droomwereld op. De ervaring van tijd en sfeer gevangen in een illusie.
