Jessica Skowroneck

Het werk van Jessica Skowroneck balanceert op het raakvlak van figuratie en abstractie, soms herkenbaar als landschap en soms slechts een suggestie daarvan. Dan heeft verf, kleur en licht de hoofdrol. Ze creëert een decor voor onzichtbare personages in verhalen over verlangen, lichamelijkheid en sensualiteit. Tegelijkertijd wordt de natuur zelf - het decor - het belangrijkste personage. Het landschap is het lichaam; de natuur en alles wat daarin leeft is de geliefde.
Zij stelt zichzelf de vraag of het dwaas is om in deze tijd nog te verlangen naar eenheid met de natuur, of het daar niet veel te laat voor is. Of is juist het oproepen van dit verlangen de beste manier om ons handelen bij te stellen? Misschien is het beschouwen van de mensheid als intrinsiek deel van de natuur - en daarmee de natuur in de mens te erkennen - juist een krachtig middel om te leren met liefde en zorgvuldigheid om te gaan met onszelf en onze omgeving.