Kim van Erven

Wanneer ziet iets er ‘lekker’ of onweerstaanbaar uit? Wanneer willen we iets aanraken? En wat doet het met ons als we iets aan willen raken, maar het niet mogen? Mijn wandobjecten zijn abstract maar toch ergens wel herkenbaar. Van veraf zien ze er gelikt en glossy uit, afstandelijk zelfs. Van dichtbij zijn echter kleine imperfecties zichtbaar; stofjes opgedroogd in de lak, verfstreken of druppeltjes. Die dualiteit in mijn werk vind ik interessant. Ik zoek steeds naar de spanning tussen hard en zacht, statig en frivool, onschuldig en obsceen. Aantrekken en afstoten. Mensen moeten er even aan willen zitten, maar toch aarzelen. Uiteindelijk moet een werk altijd iets ongemakkelijks uitstralen.