Samuel Veenstra (1997) HKU Utrecht
EN
It is within the liminal state of the objects surrounded by scaffolding, the boarded-up shopping windows and construction sites that Samuel Veenstra sees as the foundation for his photography, sculptures and installations. Observing the ever-changing cityscape in which buildings are constantly built and broken down.
Coming from a background in photography, he considers the medium to be ephemeral, much in the likeness of ‘the ruin’. In his work images are often dissembled and put together again; superimposed upon construction materials like chipboard and concrete. The works are layered with sketches, wood filler and concrete, printed in graphic technique explicitly showing that the image is made up from individual elements. Sculptures are often architectural models; for fictional buildings, rooms and staircases. Playing with the tension between the finished work of art and its small-scale proposition. He considers his work to be like a palimpsest constantly adding, chipping away, resizing and reusing the works. Showing that like architecture, his works are ever changing and evolving.
NL
De fundering voor de fotografie, sculptuur en installaties van Samuel veenstra komt voort vanuit de observatie van constante verandering in de objecten omgeven door steigers, dichtgetimmerde winkelramen en bouwplaatsen. Hij observeert het constant veranderende stadslandschap waarin gebouwen voortdurend worden gebouwd en afgebroken.
Opererend vanuit zijn fotografische achtergrond beschouwt hij dit medium als vluchtig, vergelijkbaar met de ruïne. In zijn werk wordt beeld gedeconstrueerd en opnieuw opgebouwd om vervolgens op bouwmateriaal zoals spaanplaat en beton gedrukt te worden. De werken worden gevuld met schetsen, plamuur en beton, waarmee getoond wordt dat een afbeelding opgebouwd is uit individuele elementen. Sculpturen zijn vaak architecturale modellen; voor fictieve gebouwen, kamers en trappenhuizen. Hij speelt met de spanning tussen het voltooide kunstwerk en zijn kleinschalige voorstel.
Hij beschouwt zijn werk als een palimpsest door elementen toe te voegen of weg te laten, het werk in schaal aan te passen en terug te pakken op ouder werk. Hij laat zien dat, net als de architectuur, zijn werken voortdurend veranderen en evolueren.
