De Nijverheid / De Tunnel / Michelle Vossen – Textielorkest
Michelle Vossen is een interdisciplinair textielontwerper en maker educator gevestigd in Utrecht en Amsterdam. Haar praktijk draait om textiel en technologie, waarbij ze onderzoek doet naar de artisanale productie van elektronische componenten door middel van verschillende textieltechnieken. Ze maakt zachte sensoren met handmatige en mechanische textieltechnieken als breien, spinnen, weven en naaien en combineert deze met andere elektronische componenten, microcontrollers en code tot interactieve werken die uitnodigen tot aanraking.
In plaats van droge interactie met plastic knoppen, vloeiende touchscreens en touchless interfaces, maakt ze tactiele en textiele interfaces die zich richten op haptische verkenning en beweging met het hele lichaam. Deze interacties worden belichaamd, gesonificeerd en gevisualiseerd, waarbij alternatieven voor het traditionele muziekmaken en optreden worden onderzocht en waar de deelname van het publiek wordt aangemoedigd.
In de interactieve geluidsinstallatie Textielorkest onderzoekt Michelle Vossen hoe elektronisch textiel gebruikt kan worden als muzikale interfaces voor het publiek. In deze ruimte is een collectie van oude en nieuwe gebreide, geweven en gestikte werken te vinden die voor het eerst samen komen als instrumenten van een orkest. De instrumenten zijn los van elkaar te bespelen maar als meerdere werken tegelijk bespeeld worden, vormen ze samen één groot concert, een kakofonie van geluid getriggerd door aanraking en manipuleren van de e-textile sensoren.
Traditionele muziekinstrumenten kunnen een drempel vormen vanwege de mogelijk steile leercurve. Instrumenten die er niet uitzien als zodanig openen deuren voor bezoekers om intuïtief te componeren. Bezoekers zijn bij binnenkomst de orkestleden: het publiek is de performer. De werken in deze ruimte mag je aanraken: duwen, trekken, knijpen, rekken, duwen, twisten… Onderzoek hoe je geluiden kan triggeren en manipuleren door de textiel in beweging te brengen en hoe de haptische waarneming van elektronisch textiel vertaald worden in spontane composities.
De werken zijn modulair en hangen aan verschillende systemen om eigenschappen als weerstand en capaciteit te vertalen naar triggers en filters. Door verbindingspunten te veranderen kan de bijvoorbeeld de gevoeligheid of de locatie van de interactie ter plekke aangepast worden.
